ΑΦΟΥ ΣΟΥ ΕΙΠΑ, ΝΑ ΠΑΣ

αλλο μερος, άλλο παρτυ. ασχετο -αλλα καλοκαιρινο, ε;

Εχασα το παρτυ της χρονιάς. Οπως μου το περιγράψανε ειχε τρελλο κεφι, φοβερή διάθεση για επικοινωνία και την πιο αγαπησιάρικη ατμόσφαιρα ever, τιγκα λεμε στα καλά vibes.
Λογοτέχνες λιωμα απο τον ήλιο αγαπώντες αλλήλους! Απίστευτο. Κατι εκανε η Λωρη- πάλι.
Μάγια;
Και τι περιειχαν εκεινα τα σουβλάκια μοτσαρέλας; Έκστασυ?

Ειχα αγορασμενο εισιτήριο απο αυτα που δεν αλλάζουν, ειχα ραψει φορεμα (ΟΚ, πλακα κανω), ειχα τηλεφωνηματα που ρωτούσαν αν θα παω.
Μεσημεριάτικα στο Λαυριο, λεγαμε, σα βαφτίσια θα είναι, λέγαμε... Και ποιος ξυπναει πρωι πρωι, λέγαμε.
Η Ζ. που το έχασε λογω μεσης, συνοψίζει "κρίιιμα που δεν πήγαμε, λοιπόν... μου αρέσουν αυτά τα σάλια εμένα, τύπου σαν να μας αμολήσανε σε παιδότοπο, μου αρέσει όταν χαλαρώνουν τα ήθη ... γενικώς...."'
Α, Ζ. πώς την πατησαμε έτσι;

υγ. Ο Σουρούνης -καταμεσημερο, ντάλα ο ήλιος στο τεχνολογικό πάρκο Λαυρίου- το πήρε το βραβείο. Εννοώ το βραβείο του περιοδικού ΝΑ ΕΝΑ ΜΗΛΟ για το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς, τον λόγο για τον οποίο εγινε το όλο παρτυ. Ας δημοσιευσω και τη short list. Πρωτα οι κυρίες.

Ελένη Γιαννακάκη «Τα χερουβείμ της μοκέτας»
Αντζελα Δημητρακάκη «Το μανιφέστο της ήττας»
Πέτρος Τατσόπουλος «Η καλοσύνη των ξένων»
Αντώνης Σουρούνης «Το μονοπάτι στη θάλασσα»
Αλέξης Σταμάτης «Αμερικάνικη φούγκα»