ΠΑΛΙΜΠΑΙΔΙΣΜΟΣ

Η τεμπελιά ειναι τέχνη, όπως ο ύπνος. Εφόσον πιεζομαι απο τους γυρω μου να κανω μια σειρα ενεργειων που δεν ταιριαζουν στο χαρακτηρα μου, όπως να παντρευτω, βγάλω λεφτά, αγοράσω καναπέ, (ναι, δεν εχω τετοιον, διοτι καποτε ειχα αποφασισει οτι αμα παρεις καναπε το επομενο βημα ειναι να σωριαστεις στην τηλεοραση με τις παντοφλες, και να περνανε τα χρονια) τι κανω; Παλιμπαιδιζω - και αυτο ας μην γελιομαστε, ξερω πως γινεται. Χθες για παραδειγμα ξαμοληθηκα σε ενα παρκο βγαζοντας φωτογραφιες, ποζαροντας ως μαιμού, βανδαλη λουλουδιών, και πολυ νεκρο πτώμα σε καροτσάκι, σε μια διαθεση αναπαραστασης της σκηνης απο την ταινια του Νικολαίδη Τα κουρελια τραγουδάνε ακόμα,, οπου την φρεσκοσκοτωμένη Ολια Λαζαριδου βολτάρει στον κήπο ο φαλακριζων συζυγος της με καροτσάκι για μπετα.
Αυτο δεν ειναι χασομέρι, λέγαμε, αυτο ειναι καλλιτεχνικη εγκατασταση λέγαμε, η φωτορομαντζο στη χειροτερη, λέγαμε. Παιδί μου: άμα ο άνθρωπος θελει να ξεγελάσει τον εαυτο του, μπορεί.
Τωρα βεβαια, αυτο μπορει να εκληφθει και ως μια μορφη εν δυναμει καλλιτεχνικης δημιουργιας, μια χαλαρωση και απορροφηση πληροφοριων που μια μερα θα οδηγησουν σε ενα σπουδαιο εικαστικο ή αλλο εργο.(...) Δηλαδη, οταν κωλοβαρας κανεις ερευνα. Θα συμφωνουσε και Ο Κερουακ μ' αυτο, ειμαι σιγουρη.
Και τωρα θα με συγχωρέσετε, εχω να παω να μαζεψω κατι κοχύλια.