Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2006

ΦΑΤΕ ΕΝΑ ΑΧΛΑΔΙ


Ιωάννα Μπουραζοπούλου, Αμανατίδης, Βασιλική Αλμπάνη:
πρωινοί, επικοινωνιακοί και νηφάλιοι, συζητούν για κάτι, ίσως για το ιστορικό μυθιστόρημα, που καταδικάστηκε απο σύσσωμο σχεδόν το Μηλο ως αδιάφορο, ενώ κάποιοι θεωρητικοί κατατάσσουν το είδος στην παραλογοτεχνία. Όχι άλλες πονεμένες γιαγιάδες, όχι άλλη μικρασιατική καταστροφή. Όχι άλλη εκλαϊκευμένη ιστορική γνώση. Εάν κανείς θέλει να μάθει ιστορία με έμμεσο τρόπο υπάρχουν και οι συγγραφείς που έζησαν και έγραψαν για την εποχή τους ενώ τη ζούσαν. Ο συγγραφέας είναι ενδιαφέρον να αντλεί από την εποχή του -και στρέφεται στο παρελθόν όταν δεν έχει τις προσλαμβάνουσες να αντλήσει το παρόν. Εδώ ταιριάζει η ρύση του Ρεμπό, «οφείλει κανείς να είναι απόλυτα μοντέρνος».


Αυτές ειναι οι τελευταίες φωτο της συνάντησης του περιοδικού Να ένα μήλο στο Ναύπλιο. Δεν εμφανίζονται όλοι οι συμμετέχοντες. Μερικοί συγγραφείς αποφεύγουν τις φωτογραφίες.
Αλλά φτάνει πια. (ENOUGH ABOUT US.)
Φάτε ενα αχλάδι.

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

φατε ενα μηλο δ' ---------------- ΣΕ ΜΠΟΥΖΑΚΙ

  Οποιος έφαγε έφαγε. Μετά από αυτό μας μαζέψανε σε ένα μπουζάκι και δρόμο. Στη διαδρομή τραγουδούσαμε το YELLOW SUBMARINE και το NORWEGIAN WOOD, του οποίου θυμήθηκα όλα τα λόγια. Η Γαλάτεια έκανε backing vocals. Εσπράξαμε βλεμματα αποδοκιμασίας και περιφρόνησης από τους πιο σοβαροφανείς, αλλά δεν τα είδαμε διότι καθόμασταν στην τελευταία θέση. Χα. Μπουζάκι: τα μικρά bus που παίρνουν οι θείες σε γκρουπ για να πάνε πχ. στο Ναύπλιο. Έκφραση θείτσικης έμπνευσης και προέλευσης. Δεν έχει καμία σχέση με το Μπουρτζάκι (χαιδευτικά το Μπούρτζι) που ξέρω με βεβαιότητα ότι βρίσκεται στο Ναύπλιο, διότι αλλιώς τι ήταν εκείνες οι πέτρες μέσα στη θαλασσα που εμοιαζαν με το λευκό πύργο; Καποιος ισχυρίζεται οτι στο Ναύπλιο υπάρχει και κάτι που λέγεται Παλαμίδι. Συνήθως κανουμε τη συνάντηση του Μήλου σε νησί. Μπαινουμε σ' ενα πλοίο, ενα αεροπλάνο. Μόνο φέτος μπήκαμε σε μπουζάκι. ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ Απέχει 2μισυ ώρες απο Αθηνα. Εχει αξιοθέατα, ωραίες πανσιόν και το Μπούρτζι που έχει γύρω γύρω θαλασσα. Είναι γεμάτο ταβέρνες και πλακόστρωτα σοκάκια, είναι όμορφο. Και, όπου πήγα, είχε θαλασσα. Επίσης για να πας περνάς, σ' ένα σημείο, απο θάλασσα. Το βρήκα: το Ναύπλιο είναι νησί!

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2006

φατε ενα μηλο Γ'


Γαλάτεια και Κωσταντίνος. Ο παπαράτσι είναι η Λώρη.

Μετά απο φορτισμένη κουβέντα ωρών (οφείλει να έχει πολιτικό πρόσωπο ο συγγραφέας; Απάντηση: ΟΧΙ), σε ένα ανήλιαγο αμφιθέατρο χωρίς παράθυρα, καφέδες στον ήλιο. Διαφοροι άσχετοι έμπαιναν καπου καπου μέσα και τους πληροφορούσαμε ευγενικά ότι, 1. δεν είμαστε ηθοποιοί, και 2. έχουμε νοικιάσει το χώρο.

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2006

ΦΑΤΕ ΕΝΑ ΜΗΛΟ Β' το Λάθος μπαρ


Δημήτρης Γκενεράλης, Λώρη Κέζα, Εύη Λαμπροπούλου

Φάγαμε περπάτημα στα στενά για να βρούμε το Λάθος, που ήταν όπως αποδείχτηκε το σωστό. Ο αδερφός μου, που επέμενε από μακριά, είχε πάλι τηλεφωνικό δίκιο. Το Λάθος ήταν παλαβό με έναν απόλυτα λογικό τρόπο, επίσης αποδείχτηκε επαρκώς ντεκαντάνς για τα μέλη της ελληνικής μποεμίας. Ακόμα αναρωτιόμαστε αν η φωτογραφία στον τοίχο ήταν ο ίδιος ο Μπίλυ Μπο ή ο ενδεχομένως κούκλος (και σίγουρα σουρεάλ) ιδιοκτήτης του Λάθους στα σωστά νιάτα του.

Το Λάθος το βρίσκεις γενικά παντού αλλά ειδικά στο Ναύπλιο. Και τι ζητούσα εγώ εκεί, που δεν είχα ξαναδεί την Πελοπόννησο; Χέι, ήταν η καλύτερη περίπτωση πρώτης θέασης της Πελοποννήσου. Αντί να πρωτοαντικρύσω το Μπούρτζι με τίποτα γονείς, τίποτα συμμαθητές σε πενταήμερη, το έκανα σε λογοτεχνική συνάντηση - που είναι κάτι σαν πενταήμερη αλλά πιο ενδιαφέρον διότι οι συμμαθητές έχουν ξεδιαλεχτεί και έχουνε μείνει οι μαμούχαλοι σπασίκλες που γράφουν μόνοι και κάποια μέρα βγάζουν βιβλία που κάτι έχουν να πουν, και άρα κάτι έχεις να πεις κι εσύ μαζί τους, και εν πάση περιπτώσει κανείς δεν ακούει Ρουβά, Ρέμο η Άντζελα Δημητρίου - αν και υποψιάζομαι ότι κάποιοι θα άκουγαν Φλωρινιώτη ευχαρίστως, οι γραφιάδες αρέσκονται στην λαϊκή κουλτούρα όταν αυτή είναι καραtrash. Οι πρώην μαμούχαλοι σπασίκλες, λοιπόν, γίνονται παράξενα κοινωνικοί όταν μεγαλώσουν, η δε ευφράδειά τους ανατριχιάζει.

Εδώ ανήκω, σκέφτεσαι την πρώτη φορά που πηγαίνεις. Ξέρουν εφτά ορισμούς έκαστος για το μεταμοντέρνο, μπορούν ν' απαγγείλουν, αν χρειαστεί, Μαγιακόφσκι, χωρίς να χρειαστεί να τους απειλήσεις με ένα όπλο. Επίσης έχουν πλουσιότερο λεξιλόγιο από σένα. Οπότε θα πάψουν πλέον οι φίλοι σου να σε φωνάζουν Τεγόπουλο-Φυτράκη. Απρόσμενα ανακαλύπτεις ότι έχουν και πλάκα.

ΦΑΤΕ ΕΝΑ ΜΗΛΟ



Ο Θανάσης έφαγε όλο το φαγητό του στο μεταμοντέρνο, κάπως επιτηδευμένο ρεστοράν στην άκρη της παραλίας. Όπου φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι Χειμωνάς + Σωτάκης φοράνε περισσότερα κοσμήματα από μένα. Ισως επειδή μόλις χαρακτηρίστηκαν επισήμως οι πιο ωραίοι, στη σημερινή ΒΗΜΑΝΤΟΝΑ. Αλλοι επισήμως ωραίοι συγραφείς: Αλέξης Σταμάτης, Καρνέζης και Γιώργος Ζαρκαδάκης. Όποιος συμφωνεί να σηκώσει το ΄χερι. Κι οποιος διαφωνεί επίσης.