Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

η επέλαση των κάφρων

Ο Πάνος λέει ότι όταν ένας άνθρωπος καίγεται ακούει το ίδιο του το λίπος που βράζει. Η μήπως το σωστό ρήμα είναι 'τηγανίζεται'; Αυτό η ο πόνος είναι το χειρότερο? Ο Θάνος λέει ότι ένας φίλος του πυροσβέστης γύρισε αυτοβούλως στην Πάτρα διακόπτοντας τις διακοπές του, και πήγε και παρουσιάστηκε και δεν του έδωσαν ακόμα, εδώ και μέρες, ΤΙΠΟΤΑ να κάνει.
Τα δέντρα δεν ξέρουμε πώς αισθάνονται όταν καίγονται, εγώ πάντως ξέρω πώς αισθάνομαι, σαν τον Ιντεφίξ. Τσαντίζομαι, γρυλίζω και θέλω να δαγκώσω όταν αυτό συμβαίνει. Δεν είχα ποτέ ιδιέταιρο κόλλημα με την αισθητική απόλαυση που προσφέρει ένα δάσος, ένα βουνό, ένα κουτσοχώρι. Είμαι κολλημένη με τη θάλασσα, όχι με τα βουνά, αλλά παρόλα αυτά γουστάρω το δάσος και τον καθαρό αέρα, κατανοώ την ανάγκη της ύπαρξης τους όπως οποιοσδήποτε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος. Πράγματα που δεν είναι πια αυτονόητα. Όλοι ξέραμε όταν καιγόταν η Θάσος απέναντι ότι αυτό είναι φριχτό που συμβαίνει. Ότι οι φλόγες και η στάχτη στα μπαλκόνια μας έρχονταν κατευθείαν από την κόλαση. Αυτοί οι μαλάκες που βάζουν φωτιές γιατί δεν το ξέρουν? Δεν υπάρχει άλλος λαός που καίει την ίδια του τη χώρα. Είμαστε κάφροι, γκάγκαροι, ακούλτουροι και σε λίγο θα γίνουμε και γύφτοι, γιατί δε θα έχουμε πια πού να πάμε. Οι ίδιοι κάφροι που πετάνε από το αυτοκίνητο τα σκουπίδια, που βρομίζουν και στήνουν τις πλαστικές καρέκλες τους στην παραλία, αυτοί είναι που βάζουν τις φωτιές, πρόκειται ακριβώς για την ίδια εγωκεντρική σκυλάδικη αδιαφορία. Όταν μας κατακλύσουν τα κύματα των μεταναστών από τις χώρες που βουλιάζουν (εξαιτίας μας), τις χώρες που πεινάνε (εξαιτίας μας) δεν θα έχουμε πια από πού να τους διώξουμε. Θα χρειαστεί να πνίγουμε πλέον όλους τους μετανάστες (που εμείς τεχνηέντως δημιουργήσαμε - ενώ τώρα πνίγουμε μόνο λίγους, όσους δηλαδή δεν χρειαζόμαστε για μαύρη, φτηνά αμειβόμενη εργασία). Θα χρειαστεί να ζούμε σε γυάλινους θόλους, στα χειρότερα φουτουριστικά σενάρια των αγαπημένων μας κόμικς.

Υπάρχει κανείς που διαφωνεί ότι φταίει ο δυτικός πολιτισμός για όλα? Για την πείνα στην Αφρική, για τις κλιματολογικές αλλαγές, για τους καρκίνους, για τους μετανάστες; Η λέξη 'λαθρομετανάστης' παρεμπιπτόντως δεν ισχύει, δεν την αποδεχόμαστε, διότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι λαθραία. Μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα και οι Πελοποννήσιοι, χάσανε ζώα, κτήματα, σπίτια επειδή διάφορα ασυνείδητα κομματόσκυλα χρησιμοποιούν τις πυρκαγιές για συλλογή ψήφων ή για αύξηση γηπέδων γκολφ. Τι θα τα κάνουνε τα καμένα? Γήπεδα γκολφ όπου διάφοροι ξενέρωτοι ηλίθιοι θα επιδεικνύονται μεταξύ τους. Ήμαρτον. Αν γίνει έστω και ένα σκατογήπεδο γκολφ στα καμένα θα πρέπει να γίνει πόλεμος. Να βγούμε στους δρόμους με τις καραμπίνες. Πού είναι η δεκαεφτά Νοέμβρη? Αυτή θα ήξερε τι να κάνει. Εγώ θέλω μόνο να γαβγίζω.

(Οι γύφτοι πάντως είναι οικολογικοί και μίνιμαλ)

6 σχόλια:

Aris Grandman είπε...

Μπράβο! Όλο και περισσότερο θυμώνουμε προς τη σωστή κατεύθυνση αυτούς τους πολεμικούς καιρούς: επειδή καταλαβαίνουμε τι τρέχει. Ή, πιο σωστά: επειδή θυμόμαστε ΤΩΡΑ αυτά που καταλαβαίναμε πάντα αλλά κοιμόμαστε από την ψευδο-ευφορία του πασοκικού και νεοδημοκρατικού λαϊκισμού. Εκείνου που ανέδειξε από την πλαστική καρέκλα, ως αισθητική επιλογή ανάγκης, έως το γήπεδο γκολφ ως επιλογή γύμνασης (;) μιας διεφθαρμένης νεόπλουτης κατάστασης πραγμάτων. Ας ελπίσουμε ότι ο θυμός μας θα έχει κάποιο αποτέλεσμα... Έστω και αργά. Αλλά η διαφθορά είναι βαθειά. Δες εκτός από τα δικά μου στο μπλογκ κι εκείνα στο μπλογκ του Πετεφρή. Είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση για την ιστορία του πράγματος. φιλιά.

lakis είπε...

Ναι, πονούμε, λυπόμαστε, οργιζόμαστε, διαμαρτυρόμαστε, αλλά στο τέλος της μέρας τι κάνουμε; Θα πρέπει ν' αναλάβει ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που της ανήκει. Να, μόλις προχθές επισκέφθηκα ένα ορεινό χωριό, και η πλατεία πάνω από το ποτάμι, ακόμη και το ίδιο το ποτάμι, ήταν τίγκα στα σκουπίδια. Μια μικρούλα από τη συντροφιά πήρε να καθαρίζει, για να τη μιμηθούμε κι εμείς στη συνέχεια. Αν νοιάζονταν οι ίδιοι οι κάτοικοι για τον τόπο τους θα ήταν όλα λίγο πιο καλά.

Νίκος Παργινός είπε...

Σήμερα έπεσα τυχαία στο blog σου. Πολλά συγχαρητήρια για τη δουλειά σου, τόσο τη συγγραφική όσο και τα κείμενά σου στο διαδίκτυο.

night blue είπε...

Aman, vre Eyi! Ti diavasame tin epelasi twn kafrwn. Grapse kai gia ton Hlia kai tin Afriki epitelous.

Εύη Λαμπροπούλου είπε...

νικος- ευχαριστώ πολύ Νικο. Να εισαι καλά

Εύη Λαμπροπούλου είπε...

Λακης- ναι ακριβώς αυτό εννοώ

grandman-καμιά φορά ο θυμός είναι χρήσιμος