Πού είναι η Κάσος;

Άι εμ νέρβους.
Αύριο Κυριακή βγαίνει η συνέντευξη μου στο Θέμα του Θέμου, πακέτο με τους συγγραφείς Χρήστο Αστερίου και Κωσταντίνο Τζαμιώτη που εβγαλαν καινούρια βιβλία, το ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΙΑΣΟΝΑ ΡΕΜΒΗ και ΠΑΡΑΒΟΛΗ αντιστοίχως: ένας απο τους λογους που κατεβηκα στην Αθηνα, το όλο πραγμα ειχε πλακα καθώς συνεβαινε, στο μπαρ που συνεβαινε, ελπίζω να εχει ενδιαφέρον και τυπωμένο -κυρίως ομως ελπιζω να πετυχαν οι φωτό διοτι οπως ειναι γνωστο λιγοι διαβαζουν τα κειμενα και πολλοι τις φωτό. Ο φωτογράφος Μιχάλης Σουρλής ήταν σούπερ- μας εστησε λίγο σα ροκ συγκρότημα, how exciting, ελπίζω σε ενα συμπαθητικο αποτέλεσμα, καθώς δεν τολμώ να ελπίσω σε κάτι ροκ, πρώτα ο θεός - και το φότοσοπ.

Μόλις συνειδητοποίησα οτι δεν έχω δημοσιεύσει το εξώφυλλο για το οποίο σας είχα πρήξει, οριστε λοιπον και γυρισμός δεν υπάρχει. Ηδη στα βιβλιοπωλεια της Αθηνας, συντομα και στα υπόλοιπα.

(Vain, μιλα άφοβα για το εξωφυλλο, κατι θα έχεις να πεις).

Δεν ειναι ομως τοσο απλα τα πραματα διοτι τωρα ισως χρειαστει να μπω σε 2 αεροπλάνα κ 2 πλοια τουλάχιστον. Διοτι ο Στεφ. Νόλλας, που διοργανώνει το εντυπωσιακό off the road συμβάν με κάλεσε να παω στην Κάσο (Γουέρ δε χεκ ιζ Κασος; Απαντηση, Πιο κοντα στην Κρήτη παρά στη Ρόδο.) Διοτι κανει μια υπέροχη δραση στην αγονη γραμμή, με διαφορα δρώμενα, που τη διαφημίζει, μου είπανε και η ΝΕΤ, και εχουν και εναν συγγραφεα μαζι για μαρτυρα, το 'μάρτυρας' τωρα εγω το βλεπω αλλιώς -εφοσον προκειται να ειμαι τρεις μέρες στο δρόμο και δυο βραδια σε αλλα νησια, οπου ακομα δεν εχω καταλαβει πού θα φιλοξενηθώ -μάλλον σε σπίτια άγνωστών μου ανθρώπων, που κάνει ευρωπαικό στυλ βεβαια. Και μετα δυο-τρεις μερες στην μαγευτική χειμωνιάτικη Κασο. Και θα εχει και μποφόρ, λεει η Ολγα, και δεν ξερω και ψαροντούφεκο, που λεει κι ο Νίκος (ο οποίος δε βλεπει αλλο λογο να παει κανεις στην Κασο χειμωνιάτικα, εκτος βεβαιως απο το γουιντ σέρφινγκ, πλακα θα εχει να κουβαλάω κ μια σανιδα μαζί, ασε που δεν κανω γουιντ σερφινγκ). Το αστείο ειναι οτι ολοι οι φιλοι μου εδώ θα ψοφούσαν για κάτι τετοιο, τους φαίνεται και γαμώ τις φάσεις. Αν δεν εχει πολύ κρυο θα κανω μπάνιο, τ' ορκίζομαι, και θα βγαλω και φωτο για το μπλογκ, μαλιστα.

Κι ολα αυτά ενώ συμβαίνει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης! Στην οποία πας με ενα μόνο αεροπλάνο, και έχεις και σπίτι και ΑΔΥΝΑΜΙΑ -στο φεστιβάλ.

Ε οχι.

Αν παω στην Κασο θα ειναι εντελώς ανεξηγητο, σαν μια υπέρβαση προσωπικότητας για λογους καθήκοντος.

υ.γ. εχω τουλαχιστον δυο φιλους που πηγανε με αυτη την ομάδα σε νησιά και γουστάρανε, η Γαλάτεια Ριζιώτη(που εχει αδυναμια στα νησιά, εγραψε εξάλλου και το ρεαλιστικό, καθολου ροζ, Ροζ της Ταυλάνδης, εκδ. Κεδρος και ισως γραψει με την ευκαιρια το Γκρι των Κουφονησίων) στα Κουφονήσια και ο Θ. Χ. στην Αλλόνησο. Αλλα εμενα μου έλαχε το πιο μακρινό. Τι να κάνεις.