ΤΗΝ ΓΛΥΤΩΣΑ ΠΑΛΙ

"Το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετώπισε το αεροσκάφος ATR-42 των Ολυμπιακών Αερογραμμών, το οποίο με 28 επιβάτες εκτελούσε την πτήση 982 Θεσσαλονίκη-Λήμνος-Μυτιλήνη-Ρόδο. Όταν το αεροσκάφος έφτασε στο αεροδρόμιο της Ρόδου και ενώ βρισκόταν στη διαδικασία προσγείωσης και μάλιστα σε ελάχιστο ύψος από το έδαφος, "κτυπήθηκε" από πλευρικό άνεμο, με αποτέλεσμα να εκτραπεί μερικώς από την πορεία του και να υποστεί μικροζημιές στον ένα κινητήρα. "
Αυτή ήταν η πτήση μου για Ρόδο - και μετά Κασο. Ευτυχώς που μετάνιωσα τελευταία στιγμή και δεν πήγα. Thank god for this.

(Η ανεπίσημη ενημέρωση είναι ότι στο τσαφ τη γλίτωσε και χέστηκαν όλοι, μαζί και ο πιλότος. Γενικά η προσγείωση είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή της πτήσης και το αεροδρόμιο της Ρόδου σε άσχημο σημείο.)

Πήγα σήμερα στην καταπληκτική μουσική παρουσίαση του βιβλίου της Ασημένιας Σαράφη, Φεγγαράδα στο δέρμα, διηγήματα, εκδ. Πατάκη. Έχει ένα διήγημα εκεί για δύο γυναίκες που έχουν ένα πανδοχείο στην άκρη της θάλασσας και αρχίζουν να πηγαίνουν κιόλας με τους πελάτες, που μου θυμίζει κάπως το βιβλίο του Αϊτινού Ντανυ Λαφαριέρ, Η σάρκα του αφέντη. Επίσης μου άρεσε παραδόξως η ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο, ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ – παρότι του έχουν αλλάξει τα φώτα του βιβλίου- αλλά οκέυ, βλέπεται και σαν ντοκιμαντέρ. Και η κυνική Σαρλότ Ράμπλινγκ λέει την πιο νουάρ ατάκα, "Πάντοτε σκεφτόμουν ότι όταν γεράσω θα πληρώνω άντρες για να με αγαπούν... αλλά δεν ήξερα ότι θα συμβεί τόσο σύντομα".

Ατάκα που τσακίζει.

ΠΑΛΑΒΗ ΛΕΠΤΟΜΈΡΕΙΑ- την Ασημενια τη γνωρισα πριν δεκα χρονια, οταν πηραμε μαζι τα πρωτα δύο βραβεια διηγήματος σε εναν διαγωνισμό διηγήματος της Θεσνικης και περάσαμε τρεις μερες μαζι στο μαγευτικό Αγιο Λαυρέντη. Ηταν τα πρωτα μας -αθλια- διηγήματα. Ξανασυναντηθηκαμε τυχαία σε μια ταβέρνα!