ΦΕΡΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΝΕΦΡΟ ΜΟΥ

Kiss me Judas, Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα δηλαδή, αλλα ΚΑΜΙΑ σχέση.

Μισοπεθαμένος παρανοϊκός πρώην μπάτσος ψάχνει να βρει το νεφρό που του αφαίρεσαν γαμώντας στο μεταξύ μανιωδώς την κίλερ γκόμενα που του το έκλεψε, διερωτώμενος ενίοτε αν πρέπει να την σκοτώσει ή αν θα τον σκοτώσει αυτή. Bloody brilliant. * Bloody γενικώς. Κινηματογραφικοί διάλογοι, ωραίο ύφος και γραφή, σπίντα και ατάκες. Και υψηλής αισθητικής εξώφυλλο, τύπου Οξύ -για τους φαν. Δεν τρελλαινομαι για νουάρ, αυτό όμως είναι το κατι αλλο.
Ήταν μοιραίο, αν σκεφτεί κανείς ότι το βρήκα το καλοκαίρι στην Ερεσό – το ‘χαν ξεχάσει οι τουρίστες στα ενοικιαζόμενα, το μάζεψα λόγω εξωφύλλου, το ξεκίνησα καταλάθος, το τέλειωσα μέσα σε τρεις μέρες, διαβάζοντας το -αντί και- μαζί μ’ αυτά που έπρεπε να διαβάζω.

Άρεσε και στον literate-geek κομπιουτερα που εφτιαξε το εξώφυλλό μου, Νίκο, που το κατέβασε από το ίντερνετ το διάβασε σε δυο μέρες και το περιγράφει ωσ εξής*.
Μονο στα αγγλικα.
Ισως το παρατησω καπου με σχολια στην τελευταια σελιδα σε στυλ bookcrossing, να το βρει κανεις -αγγλομαθής ελπίζω, οχι καμια γιαγιά που θα το καψει στο τζάκι.
Ισως να το στειλω σε οποιον απαντησει στην ερώτηση... - αφηστε με να σκεφτω την ερωτηση!